تاریخچه پیانو

سازها را می توان بر اساس نحوه تولید صدا به سه دسته تقسیم کرد. این دسته ها سازهای زهی، سازهای بادی و سازهای کوبه ای هستند. اصل و نسب پیانو را می توان از طریق سازهای مختلفی مانند کلاویکورد، هارپسیکورد و سنتور جستجو کرد. اما اگر حتی بیشتر از این به عقب ردیابی شود، می توان دریافت که پیانو از نسل مونوکورد است. به عبارت دیگر، پیانو را بر اساس اصل و نسب خود می توان به عنوان یک ساز زهی طبقه بندی کرد.

پیانو همان مکانیزم سنتور را دارد

اگرچه پیانو را می توان به عنوان یک ساز زهی طبقه بندی کرد، زیرا صداها از ارتعاش سیم ها می آیند، اما می توان آن را به عنوان یک ساز کوبه ای نیز طبقه بندی کرد زیرا چکش به آن سیم ها ضربه می زند. به این ترتیب شبیه سنتور است.
سنتور سازي است كه در خاورميانه پديد آمد و در قرن يازدهم به اروپا راه يافت. دارای یک جعبه طنین انداز ساده با رشته های کشیده شده در بالای آن است. دقیقاً مانند پیانو، از چکش کوچک برای ضربه زدن به سیم ها استفاده می شود، به همین دلیل سنتور به عنوان اجداد مستقیم پیانو در نظر گرفته می شود.

کلاویکورد، گامی بزرگ به سوی پیانو

پیانو نیز جزئی از خانواده کیبورد محسوب می شود. تاریخچه سازهایی با کیبورد به قدمت بسیار دور برمی گردد و از ارگ نشات می گیرد که فوران هوا را از طریق لوله ها برای ایجاد صدا می فرستد. صنعتگران ارگ را بهبود بخشیدند تا ابزاری را بسازند که یک قدم به پیانو نزدیکتر بود، کلاویکورد.
کلاویکورد اولین بار در قرن چهاردهم ظاهر شد و در دوران رنسانس رایج شد. با فشار دادن یک کلید، میله‌ای برنجی به نام مماس به سیم می‌فرستد و باعث ایجاد ارتعاشاتی می‌شود که صدا را در محدوده چهار تا پنج اکتاو منتشر می‌کند.

پیانو شبیه هارپسیکورد است

هارپسیکورد که در حدود سال 1500 در ایتالیا ساخته شد، بعداً به فرانسه، آلمان، فلاندر و بریتانیای کبیر گسترش یافت. هنگامی که یک کلید فشار داده می شود، یک مهره متصل به یک نوار چوبی بلند به نام جک، سیم را می زند تا موسیقی بسازد.
این سیستم از تارها و صفحه صدا و ساختار کلی ساز شبیه آنهایی است که در پیانو یافت می شود.

کریستوفوری، خالق اولین پیانو

پیانو توسط بارتولومئو کریستوفوری (1655-1731) ایتالیایی اختراع شد.
کریستوفوری از عدم کنترلی که نوازندگان بر سطح صدای هارپسیکورد داشتند راضی نبود. او به دلیل تغییر مکانیسم کندن با چکش برای ساخت پیانوی مدرن در حدود سال 1700 اعتبار دارد.
این ساز در واقع اولین بار “clavicembalo col piano e forte” (به معنای واقعی کلمه، هارپسیکوردی که می تواند صداهای ملایم و بلند را بنوازد) نامگذاری شد. این به نام رایج اکنون “پیانو” کوتاه شد.